بررسی عوامل آموزشی مرتبط با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان در درس فیزیک 1 و فیزیک پایه در نیمسال اول سال تحصیلی 92-91

هدف از انجام این پژوهش بررسی عوامل آموزشی مرتبط با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان در دروس فیزیک 1 و فیزیک پایه در نیمسال اول سال تحصیلی 92- 91 بود. روش تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی بود. به همین منظور از میان جامعه دانشجویان دانشکده های علوم و فنی این دانشگــاه نمونه ای به حجم 314 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته بود، که اعتبار (91/0) و پایایی (87/0) آن با استفاده از روش تحلیل عاملی تعیین گردید، و نتایج حاکی از کفایت روان سنجی رضایت بخش پرسشنامه بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک راهه و تحلیل رگرسیـــون چندگانه استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین عوامل آموزشی (تجارب گذشته، انگیزه تحصیلی، روش های ارزشیابی، روش تدریس استاد، موقعیت عاطفی کلاس درس) و عملکرد تحصیلی در دروس فیزیک 1 و فیزیک پایه، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین عملکرد تحصیلی دانشجویان بر حسب سطح سواد والدین آن ها تفاوت معناداری مشاهده شد. به این معنا که با افزایش سطح سواد والدین، عملکرد تحصیلی دانشجویان نیز افزایش می یابد. بعلاوه، بین عوامل آموزشی با عملکرد تحصیلی رابطه چندگانه وجود داشت، به این معنا که از بین عوامل آموزشی، متغیر های تجارب گذشته، روش تدریس استاد و انگیزه تحصیلی، رابطه مثبت و معناداری با عملکرد تحصیلی داشتند، با این وجود، متغیر موقعیت فیزیکی کلاس رابطه معکوس و معناداری با عملکرد تحصیلی داشت. سرانجام این که بین عملکرد تحصیلی دانشجویان بر حسب نوع شغل والدین آن ها تفاوت معناداری مشاهده نشد، و همچنین، بین عملکرد تحصیلی دانشجویان و عوامل فردی (جنسیت، بومی و غیر بومی، نوع دانشکده، دوره تحصیلی)، رابطه معناداری مشاهده نشد.